ეთერ ლიპარტელიანმა მორიგი ისტორია დაწერა

ევროპული ძიუდოს გაერთიანებამ (European Judo Union) ეთერ ლიპარტელიანს სტატია მიუძღვნა.

"ქართული ძიუდოს სინონიმი ბევრი სახელია, მაგრამ დღეს, ისტორია ეთერ ლიპარტელიანმა დაწერა, რომელმაც ქალებში მსოფლიო ჩემპიონატის პირველი ოქროს მედალი მოიპოვა.

ქართული ძიუდოს ისტორია მდიდარია, რომელიც ევროპულ, მსოფლიო და ოლიმპიურ ტიტულებს მოიცავს, მაგრამ შენს ქვეყანაში პირველობა სხვა ამბავია. რა თქმა უნდა, ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როცა მან ქართული ძიუდოს ამბებში ქალები წამოწია. 2019 წელს მან ახალგაზრდული ევროპისა და მსოფლიო ტიტულები მოიგო.

იმ მომენტში მეტოქეებმა მასში ნამდვილი საფრთხე დაინახეს, მისი სტილი კაცების მსგავსი იყო, მისი რეპერტუარი შეიცავს "ხაბარელს", ობი ტორი გაეშის, რომელიც ფიზიკურად შეუძლებლად გამოიყურება.

ამ მიღწევების შემდეგ, მან თავის წონაში ტოპ მეტოქეები დაამარცხა, 2023 წელს კი ევროპის ღია ჩემპიონატის ტიტული მოიგო, რაც თავის კადეტთა, იუნიორთა და U23 ტიტულებს დაუმატა - წელს კი ევროპის ჩემპიონატზე ინდივიდუალური ვერცხლი მოიპოვა, თავის გუნდს კი ოქროს მედლის აღებაში დაეხმარა.

ამ ყველაფრის მიღწევის შემდეგ, რას ნიშნავს ბუდაპეშტში მსოფლიო ტიტულის მოპოვება?

"ახლაც არ მჯერა, ვერ ვხვდები, რომ პირველი ქალი მსოფლიო ჩემპიონი ვარ ძიუდოში. ჩემთვისეს დიდებული შედეგია, ძალიან ბედნიერი ვარ. ამისთვის ყველაფერი გავაკეთე და ახლა აქ ვარ, ქალთა ძიუდოს ისტორიაში პირველი."

რითი განსხვავდება ეს შედეგა მარაკეშში მოგებული იუნიორთა მსოფლიო ტიტულისგან?

"მარაკეშშიც, როცა იუნიორთა მსოფლიო ჩემპიონი გავხდი, პირველი ვიყავი. ახლაც ამაზე ვფიქრობ, ვგრძნობდი, რომ ეს ახლოს იყო. თუმცა სენიორებში მსოფლიო ტიტული რაღაც სხვა არის, რაღაც განსაკუთებული,  მე მსოფლიოში საუკეთესო ვარ. ფანტასტიკურია, რომ ჩემი თავი ისტორიაში ჩავწერე, ახლა ეს რეალურია."

მსოფლიო თუ ევროპული ძიუდოს ტურში სადაც არ უნდა წავიდეთ, ქართველი გულშემატკივრები ყველგან არიან თავიანთი ძიუდოისტების გასამხნევებლად და ახლაც არ იყო განსხვავებული. ლიპარტელიანს არა მხოლოდ თავისი გუნდელები და საუკეთესო მეგობრები ჰყავდა გვერდით, არამდე მეუღლე, თემურ ნოზაძეც.

"რა თქმა უნდა, დიდი მადლობა ყველა ქართველ გულშემატკივარს, დღეს ძალიან ბევრი დამსწრე ვნახეთ და ეს მშვენიერი იყო. მადლობა საქართველოს ძიუდოს ფედერაცია, ჩემს მწვრთნელებს, გუნდელებს და რა თქმა უნდა, განსაკუთრებული მადლობა ჩემს მეუღლეს. 

მის გარეშე ეს შეუძლებელი იქნებოდა. ეს იყო გუნდური სულისკვეთება, მე ჩემპიონი ჩვენი ერთობლივი მუშაობის შედეგად გავხდი. ის ამ პერიოდის განმავლობაში ძალიან დამეხმარა და ვუსურვებ, რომ ისიც გახდეს მსოფლიო ჩემპიონი მომავალში."

რას ფიქრობდი, როცა ტატამი დატოვე და ქართული დროშების ზღვა და გახარებული სახეები დაინახე?

"ეს სიზმარივით იყო, ამის მერე მივხვდი, რომ იაპონელი ათლეტის წინააღმდეგ მოვიგე და ის მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალში დავამარცხე, საოცარი შეგრძნება იყო. მე სიზმარში ვარ, მაგრამ ამ სიზმარში ვცხოვრობ."