დედაჩემის დედა, ანუ ბებია კამასში ცხოვრობდა, ჩვენთან ახლოს. ის ცენტრში ცხოვრობდა, ფეხბურთის მოედანთან, ჩვენ კი რაიონ ატალაიაში. დედის მშობლებთან უფრო მეტ დროს ვატარებდი, ვიდრე მამის. არასდროს მინახავს მამაჩემის დედა, ნენა, რადგან ის ჩემს დაბადებამდე გარდაიცვალა. ბაბუა პეპინი კი 14 წლის ასაკში დავკარგე.
ბებიას ყოველდღიურად ვნახულობდი. როცა კამასში ვთამაშობდი, სტადიონიდან პირდაპირ მასთან მივრბოდი და მხოლოდ ამის შემდეგ ვბრუნდებოდი სახლში. ყოველ კვირას ჩვენ მასთან მივდიოდით და ან ერთად ვსადილობდით, ან ყველა ერთად მივდიოდით ერთ ოჯახში, რომელიც ალკალეში ცხოვრობდა.
ჩემს ბებიას, რეიესს ძალიან მოსწონდა ფეხბურთი, მაგრამ ნერვიულობდა, რადგან შვილიშვილი ძალიან უყვარდა. ის ხშირად უყურებდა ჩემს თამაშებს ხან ტელევიზორში, ხან სანჩეს პისხუანზეც ჩამოდიოდა. სტადიონზე ყოფნისას, როცა მეუხეშებოდნენ, ვერ ითმენდა და ყვიროდა: "რატომ უხეშობენ ასე, ფეხებს დავულეწავ".
ბაბუაჩემს, ხუანს კი, ფეხბურთის გარდა, ხარების ბრძოლაც ძალიან იზიდავს. კამასი ამ სახეობის ცენტრია, იმიტომ, რომ აქ დაიბადნენ ისეთი დიდებული ტორეადორები, როგორებიც კურო რომერო და პაკო კამინო არიან. ბაბუას მთელი სეზონის აბონიმენტი ჰქონდა ნაყიდი და თითქმის არასდროს ტოვებდა კორიდას.
თავიდან, ბებიას საყვარელი შვილიშვილი რენე იყო, მაგრამ მალევე, ფავორიტის ადგილი მე დავიკავე. ხშირად ამბობდა ხოლმე ჩემზე, სად არის ჩემი ქერაო. სხვათაშორის, სულ ქერას მეძახდა.
ერთხელ, როდესაც მათ სახლში ვიყავით, დავპირდი, რომ პირველი ხელფასით, აბაზანას გავურემონტებდი. იქ ძალიან ძველი რემონტი იყო და შესვლაც კი სახიფათო იყო. სიტყვა შევასრულე. როცა აბაზანის რემონტის ფული მივუტანე, მკითხა, სამზარეულოს რემონტის ფულს რატომ არ მაძლევო. რამდენიმე თვის შემდეგ კი, შემოსასვლელის ფულიც მომთხოვა. მაგრამ ამაზე ვუპასუხე, რომ ამდენი რემონტი კი არა, უკვე ახალი ბინის ყიდვა სჭირდებოდა. ეს საუკეთესო გადაწყვეტილება იყო. ჩვენ ახალ სახლში გადავედით. ახლა იქ ჩემი დეიდაც ცხოვრობს.
ბებიას ძალიან უყვარდა ის ფაქტი, რომ ფეხბურთელი შვილიშვილი ჰყავდა. ხშირად, ბაბუასთან ერთადაც დადიოდა თამაშებზე. ის 2011 წლის ზაფხულში გამოგვაკლდა, როცა ივლისის დასაწყისში მეგობრების ქორწილისთვის ვემზადებოდი, 11 ივლისს კი რეალთან ერთად ლოს ანჯელესში პრესეზონი მეწყებოდა. თავის ბოლო შობას ის უკვე ავად იყო. ქალაქგარეთ მდებარე სახლში ვიმყოფებოდით და სასწრაფოს გამოძახებაც იქ მოგვიწია. მას ალცჰაიმერის დაავადება ჰქონდა და ბოლოს 6 თვე ძალიან ცუდად იყო. ძალიან მძიმე სანახავი იყო მისი ტანჯვა, მაგრამ, იმ სიტუაციაში მის გვერდით ყოფნა აუცილებელი იყო. მისი გარდაცვალების დროს მეძინა, ჩემი დის ტირილმა გამაღვიძა. ბებიას საყვარელი, ვარდისფერი კაბა მე და დედამ ჩავაცვით. სხვათაშორის, ვარდისფერი ჩემი საყვვარელი ფერიცაა. ახლა, ის იმავე სასაფლაოზე განისვენებს, სადაც მამაჩემის მშობლები.
ის მუდამ მემახსოვრება, როგორც ძალიან ხალისიანი ქალი, რომელიც ყოველთვის მთხოვდა მასთან მეცეკვა, მიუხედავად ფეხების პრობლემებისა. რომ არა მძიმე დაავადება, ის კიდევ 20 წელი იცოცხლებდა. ბედნიერი ვარ, რომ მას სიხარულს ვანიჭებდი და რომ მასთან ერთად ბედნიერი მომენტები გავიზიარე. ძალიან ვწუხვარ, რომ ის ჩემი დის ქორწილს ვერ დაესწრო. მათ დიდებული ურთიერთობა ჰქონდათ.
ახლა, ყველა გოლს ბებიაჩემს, რეიესს ვუძღვნი, როცა ხელებს ცისკენ ვიშვერ. აქამდე ამას პეპინის და ნენეს საპატივცელოდ ვაკეთებდი.
საჩემპიონო გრძნობები
მადრიდში ჩემი გადმოსვლის ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი დიდი გამარჯვებების სურვილი იყო. ახლაც, როდესაც თეთრი მაისურით 9 სეზონი ჩავატარე, ხშირად მახსენდება ჩემი პირველი ლა ლიგის ტიტული, რომელიც კაპელოს დროს მოვიპოვეთ. ის გამარჯვება სხვებს არ ჰგავდა და ხშირად მახსენდება ხოლმე. ფეხბურთი უფრო მკაცრ ადამიანას გხდის. არა, მის გამო ნაკლებად მგრძნობიარე ან ჰუმანური არ ხდები, მაგრამ ფეხბურთი უძლიერეს დარტყმებთან გამკლავებას გასწავლის, ისევე, როგორც ზოგადად ცხოვრება.
მალიორკასთან გამარჯვების შემდეგ ოჯახთან ერთად დიდებული დრო გავატარე. დედას მშობლები, რეიესი და ხუანი მაშინ ბერნაბეუზე იყვნენ და იმ დღის ფოტოც შემორჩათ. მაშინ, ყველაფერი ბოლოსწინა ტურში გადაწყდა, რომელშიც ჩვენ სარაგოსას ფრე ვეთამაშეთ. უზომოდ ბედნიერი ვიყავი, როცა პარალელურად მიმდინარე მატჩში ტამუდომ ბარსელონასთან ანგარიში მეორედ გაათანაბრა.
იმდროინდელმა პრეზიდენტმა, რამონ კალდერონმა, ბოლო ტურის მატჩის წინ, სტადიონს მთლიანად წრე დაარტყა. სიმართლე გითხრათ, ასეთი რიტუალები არ მომწონს. ბოლო ტურის მატჩში მალიორკამ ანგარიში ბეტისის ექს-ფეხბურთელის, ვარელას გოლით გახსნა. ძალიან ცუდის მოლოდინში ვიყავით, მაგრამ რეიესის გოლმა გადაგვარჩინა, დიარას დუბლმა წინ გაგვიყვანა, ბოლოს კი წერტილი კვლავ ხოსე ანტონიომ დასვა და ჩემპიონობა გავიფორმეთ.
შემდეგ წელს, ჩემპიონები კიდევ ერთხელ, უკვე შუსტერთან ერთად გავხდით. ოსასუნასთან პამპლონაში გასვლითი შეხვედრა, რომელშიც ჩემპიონობა გავიფორმეთ, ძალიან სანერვიულო გამოვიდა. კოკისპირულად წვიმდა. გამარჯვების გოლის შეტევა მე წამოვიწყე - პასი მივეცი დიარას, რომელმაც იგუაინს გაატანინა.
ჩემზე უდიდესი შთაბეჭდილება მოახდინა ტიტულების სიბელესზე აღნიშვნამ. უკანასკნელად იქ სულ ახლახანს, მორიგი ლა ლიგის ტიტულის აღნიშვნაზე ვიყავი. საოცარი იყო იმის დანახვა, რამდენი მადრიდისტა იყო ქუჩებში გამოსული ჩვენთან ერთად სიხარულის გასაზიარებლად. შემდეგ, ისინი ალკალში და პრადოს მუზეუმშიც გამოგვყვნენ. ფანები ზეიმობენ, შენ კი, დიდ ბედნიერებას გრძნობ, როდესაც ავტობუსის სახურავზე ადიხარ და მათთან ერთად სიხარულს იზიარებ.
იმ დღეს ჩვენს გამარჯვებას განსაკუთრებულად აღვნიშნავდით, რადგან ჩემპიონობის გზაზე უამრავი ტიტული დავამყარეთ და ამ ტრიუმფს ორი ლა ლიგის ფასი ჰქონდა. პელეგრინის დროს პირიქით მოხდა, ჩემპიონატი 96 ქულით, მაგრამ მეორე ადგილზე დავასრულეთ. ამ კლუბი გამარჯვებებსაა მიჩვეული, მაგრამ პელეგრინიმ ყველაფერი სწორად გააკეთა, მისით აღფრთოვანებული ვარ. ის დიადი ადამიანია.
ცხადია, სამეფო თასზე გამარჯვებაც მახსოვს, როდესაც "ჩამომეძინა" და თასი ხელიდან გამივარდა. ეს უკვე ისტორიის ნაწილია. ჩვენ სიბელესზე მივედით, მე კი ავტობუსის სახურავზე, თასით ხელში ვიჯექი. მძღოლმა ოდნავ დაამუხრუჭა და უკან დაიხია. წონასწორობის შესანარჩუნებლად, ნაბიჯი უკან გადავდგი. თუმცა, თავი ვერ გავაკონტროლე და თასიც გამივარდა. ის ძალიან მძიმე იყო, დაახლოებით 20 კგ.
მას შემდეგ, ჩემი თანაგუნდელები, რაიმე მძიმეს ხელში დაჭერის უფლებას არ მაძლევდნენ. შემდეგ მოურინიომ მკითხა, რა მოხდა და როდესაც მოვუყევი, ამიხსნა, რომ ამ ტურნირზე გამარჯვებაა მთავარი და თასის ვარდნით არაფერი წყდება. საბედნიეროდ, იდენტური თასი უკვე დამზადებული იყო და მეორე დღეს გამოგვატანეს.
![სერხიო რამოსი - გული, ხასიათი, გატაცება [ნაწილი 3]](/_next/image?url=https%3A%2F%2Farena-next-prod-s3public-hkdwvema.s3.eu-central-1.amazonaws.com%2Fbd0758b1-6576-4d82-ae93-d52bbf27fbe7&w=3840&q=75)
